Mogelijke oorzaak: osteoporose
Een wervelbreuk ontstaat door een grote krachtuitoefening, of als de wervel aangetast is door afname van de botdichtheid (osteoporose / botontkalking) of door andere aandoeningen (bijvoorbeeld een tumor met uitzaaiingen in de wervels).
Er zijn verschillende vormen van wervelfracturen: een breuk van het wervellichaam, de wervelboog of de uitsteeksels. De fracturen van het wervellichamen worden onderscheiden in fracturen waarbij het wervellichaam samengedrukt, gebarsten of waarbij er een stuk aan de voor- of achterzijde afgebroken is. In bijna de helft van de gevallen gaat het om een wervelbreuk in de onderste borstwervels of de bovenste lendenwervels.
Een wervelfractuur hoeft geen symptomen op te leveren. Doorgaans is er in het betreffende gebied pijn bij drukken, kloppen en duwen. Zelden ontstaat er een bobbel of tastbare holte tussen de doornuitsteeksels. De beweeglijkheid van de wervelkolom is vaak beperkt door de pijn. De patiënt neemt een ontwijkende houding aan en er ontstaat verstijving van de spieren. Als het ruggenmerg aangetast is, treden er onder de fractuur stoornissen op of uitval, zoals verlamming, gevoelsstoornissen of onnatuurlijke reflexen. Afhankelijk van de locatie en de mate van ruggenmergletsel kan er in ernstige gevallen een volledige dwarslaesie ontstaan.